Süleyman'ın Ezgiler Ezgisi, ya da sıkça bilinen adıyla Ezgiler Ezgisi (, Şir ha-Şirim), Süleyman'ın Ezgisi veya Neşideler Neşidesi, Tanah'ın son bölümünü oluşturan Ketuvim'deki Beş megila kitaplarından biridir. Latincedeki Vulgat versiyonunda Canticum Canticorum ya da kısaca Canticles olarak bilinir.1 Yunanca Septuagint'te ise Āisma āismatōn ya da kısaca Āisma denir (ᾎσμα ᾀσμάτων).2
Kitabın ana karakterleri, bapların birinde "Şulamlı" olduğu belirtilen bir kadın3 ve bir adamdır ve şiirde ilerlenen yol kur yapmaktan başlayıp muradlarına ermeğe kadar giden yoldur. Örneğin kadınla erkek arasında şöyle bir diyalog geçer:
Ayrıca "Kudüs kızları" isimli bölüm ezginin nakaratını oluşturur.
Dini içeriğin eksikliğine rağmen kitapta anlatılan adam ile kadın arasındaki ilişkinin mecazi olduğu ve Yahudilik'te Tanrı ile İsrailoğulları arasındaki ilişkiyi anlattığı düşünülür. Hristiyanlıkta ise Tanrı ile Kilise'nin ilişkisinin veya Mesih ile insan ruhunun ilişkisinin betimlendiği savunulur.
Sadece 117 bap'tan oluşan bu kitap Tanah'ın kısa metinlerinden biridir. Aşkenazlar geleneksel olarak bu metni Pesah günleri içine denk gelen bir Şabat gününde okurken Sefarad Yahudileri ise her Cuma akşamı okur.
Kitap, adını metnin önsözünden almaktadır: "Süleyman'ın Ezgiler Ezgisi"5
"Ezgiler Ezgisi"nin İbranice'deki gramer yapısı bunun en üstün olduğunu ima eder, yani ezginin büyüklüğünü gösterir. Rabbi Akiva'ya göre, "Cennet, Ezgiler Ezgisi'nin kutsal olduğunu inkar etmeyi yasaklar. Ezgiler Ezgisi'nin İsrailoğullarına verildiği gün tün dünyaya bedeldir; tüm yazılar kutsaldır ve Ezgiler Ezgisi kutsalların kutsalıdır."6 Benzer şekilde, Martin Luther bu ezgiye "yüksek ezgi" anlamına gelen das Hohelied adını vermiştir ve halen Almanca, Danca, İsveççe ve Felemenkçe'de bu isim kullanılmaktadır.
Kitabın ilk kelimesi "Süleyman'ın" olması sebebiyle geleneksel olarak kitabın Süleyman tarafından yazıldığı düşünülür. Süleyman'ın yazarı olduğu düşünülen Özdeyişler, Ezgiler Ezgisi ve Vaiz kitaplarının hangi sırayla yazıldığı konusuyla ilgili ihtilaflar mevcuttur:
Bazılarınca kitabın ilk kelimesi "Süleyman'a" olarak tercüme edilir dolayısıyla bu kişilere göre kitap Süleyman'a ithaf edilmiştir. Bu teoriyi onaylayan çelişkili baplar mevcuttur; örneğin:
Antik çağlarda yazarın eserinin kabul görmesi için kendisinden daha ünlü birinin adının kullanılması olağan bir anlayıştı. Bazıları, doğal sevgiden kaynaklanan tek eşli birlikteliği anlatan bu kitabı, Süleyman'ın yedi yüz karısı ve üç yüz cariyesi olması sebebiyle Süleyman'ı yerme açısından yazıldığını düşünür.
Yahudi bilgeler bu kitabın kehanet kitabı olduğunu ve peygamber Yeremya veya onun meslektaşları tarafından yazıldığını savunur.7 Fakat bu bilgeler eserlerini kral Süleyman'a atfetmiştir; aynı Hoşea, Yeşaya ve diğer kitaplardaki örneklerde olduğu gibi.
Yazarın kim olduğuyla ilgili başka bir yorum da, konuya mecazi yolla yaklaşan Raşi'den gelmiştir. Süleyman'ın İbranice'deki adı Şlomo'dur, bu da Şalom yani barış kelimesiyle aynı kökü paylaşır. Dolayısıyla kitabın yazarı Süleyman'dır fakat hikâye "Barışın sahibi" yani Tanrı'nın ağzıyla aktarılmıştır. Kitaptaki diyaloglar Tanrı ile ilerleyen zamanlarda gelini olacak olan Yahudi halkı arasında geçmektedir.
21. yüzyılda, lehçe farklılıkları baz alınarak yapılan çalışmada uzmanlar bu şiirin farklı geleneklerden geldiğini savunmaktadır. Örneğin Noegel ve Rendsburg'un dediğine göre:
Bazı uzmanlara göre ise metinde kullanılan bazı kelimeler Farsça'dır, dolayısıyla şiir sürgün sonrası dönemde yazılmış olmalıdır. Süleyman ise sürgün sonrası dönemden çok önceleri olan MÖ 10. yüzyılda yaşamıştır. Metinde kullanılan bazı kelimeler sebebiyle kitabın yazarının Süleyman olmama ihtimali mevcuttur.8
Ezgiler Ezgisi, sürgün sonrası dönemin lehçesinin nasıl olduğuyla ilgili bilgi sunan ilk metindir. Sürgün sonrasında İbranilerin Farsça, Yunanca ve Aramca konuşan topluluklarla iletişim halinde olmaları sebebiyle bu dillerden kelimeler İbranice'ye girmiştir. Bu kelimeler Rabinik İbranice'de kullanılmasına rağmen Ahit İbranicesi'nde bulunmamaktadır dolayısıyla bu metin zamanın yerel diliyle ilgili ipuçları verir. Ahit İbranicesi'nin aksine Rabinik İbranice'de uzun kalıplı cümleler kullanıldığı görülür.9
Genelde, alegorik yorumlar metnin Ahit'in bir parçası olduğunu onaylar fakat uzmanların konuyla ilgili tartışmaları sonucunda ortak bir karara hala varılamamıştır.10
Midraş ve Targum'daki Yahudi geleneğine göre kitap Tanrı'nın İsrailoğullarına karşı olan sevgisini gösteren bir alegoridir. Bu anlayış doğrultusunda metin, Tanrı ile Yahudi halkı arasındaki sevgiyi simgeleyen Şabat gününün arifesinde Sefarad ve Mizrahiler tarafından okunur. İtalkimler ise metni Pesah'ta birinci Yom Tov ve Yom Tov Şeni arifelerinde okurlar. Gelenksel olarak çoğu Yahudi, metni Pesah'ta bir Şabat gününde veya bayramın yedinci gününde Deniz ezgisiyle birlikte okurlar.
Ortaya bu kitabın mesihsel bir metin olduğu iddiaları atılmıştır,11 ilişkideki eril kişi mesihin kendisi olarak yorumlanır. Eril kişinin mesih olarak düşünülmesinin sebebi sıkça Davud soyundan gelen Süleyman hakkında konuşulmasıdır. Peygamber Natan'ın 'de gösterdiği üzere Mesih, Davud'un soyundan gelecektir. Davud hanedanlığına bağlı her kral potansiyel Mesih olarak görüldü, böylece Tapınağın mimarı Süleyman, okuyucuların aklına tekrar mesihsel umutlar getirdi.12 Kitapta geçen "yiğitler"13 kelimesi, Samuel kitabında Davud'un "yiğit askerleri"ni14 akla getirir. Yine kitapta geçen eril kişinin "kırmızı/kızıl"15 tenli oluşu akla Samuel kitabındaki Davud'u getirir.16 Aramca Yahudi targumlar da eril kişiyi beklenen Mesih olarak yorumlar.17
Kralın bahçesi (örneğin ) cennet bahçesi olarak görülebilir (),18 bu da İsrail'i bir cennet bahçesine çevirecek olan Mesih'i akıllara getirir. Sevgililer, insanlığın düşüşünden kaynaklanan soyutlanmanın üstesinden geldiği şeklinde betimlenir. Kadının durumunu belirten "Kocana istek duyacaksın" () kalıbı Ezgiler Ezgisi'nde yer değiştirip "Sevgilim bana tutkun" () olarak kullanılmıştır.19
Uzmanlar genel Antik Yakın Doğu aşk şiirleriyle Ezgiler Ezgisi kitabında benzerlikler olduğunu diler getirir.20 Bunların başında bazı Sümerce erotik pasajlar21 ve Yeni Krallık dönemindeki Mısır'ın aşk şiirleri gelir.22 Ayrıca, benzerlikler bulunan Tamilce aşk şiirleri de 20. yüzyılın sonlarında uzmanların ilgisini çekmiştir.23
Yahudi tercüme ve yorumları:
Hristiyan tercüme ve yorumları:
Canticum Canticorum. Eloge De L'amour. La Cantique Des Cantiques à la Renaissance, Capilla Flamenca, 2004 (Eufoda 1359).
Orijinal kaynak: ezgiler ezgisi. Creative Commons Atıf-BenzerPaylaşım Lisansı ile paylaşılmıştır.
Rahlfs (ed.), Septuaginta, Volume 2, (Stuttgart: :de:Deutsche Bibelgesellschaft, 1979), p. 260. ↩
Mishnah Yadayim 3:5 ↩
Babylonian Talmud, Bava Batra, p 14b-15a ↩
Coogan, Michael. A Brief Introduction to the Old Testament. Oxford: Oxford University Press, 2009, p. 394 ↩
Garrett, Duane A. Song of Songs. Word Biblical Commentary 23B. Nashville: Nelson, 2004, 15. ↩
James Hamilton, "The Messianic Music of the Song of Songs", Westminster Theological Journal 68 (2006). ↩
Sigmund Mowinckel, He That Cometh, (New York: Abingdon Press, 1954), 283. ↩
Francis Landy, "The Song of Songs and the Garden of Eden" Journal of Biblical Literature 98:4 (December 1979): 524. ↩
James Hamilton, op. cit., 344. ↩
Gwendolyn Leick, *Sex and eroticism in Mesopotamian literature *,
Cheryl Exum, Song of Songs, 2005. ↩
Fox, M.V. The Song of Songs and Ancient Egyptian Love Songs. University of Wisconsin Press, 1985 ↩
Chaim Rabin (1973), Abraham Mariaselvam (1987). ↩
Smalley, Roger. 1974. "Momente: Material for the Listener and Composer" (Parts 1 and 2). The Musical Times 115, no. 1571 (January): 23–28 and no. 1574 (April): 289–95. ↩
Allan, J. Reviews: Live - John Zorn Abron Arts Centre Amplifier Magazine, February 22, 2008. ↩
Smith, S. An Unlikely Pairing on Common Ground NY Times, November 27, 2008. ↩
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page